God in het midden #17 – LevenIn deze zeventiende aflevering wil ik het natuurlijk hebben over Pasen, het grote feest dat we dit weekend hebben gevierd. Al was alles natuurlijk anders dan andere jaren.Dit jaar valt me daarom heel sterk op dat we Pasen vieren als het leven midden in de dood. Dagelijks krijgen we updates van het RIVM: zoveel mensen in het ziekenhuis opgenomen, zoveel overleden aan het virus.In Kampen sterven nu ook mensen aan Corona, en het zal niet lang duren of we horen allemaal wel van iemand die is overleden die we goed gekend hebben. En midden in díe situatie vieren we Pasen.Maar is dat ooit anders geweest? Zelfs bij de oorsprong van het Paasfeest, het Pesachfeest, is dat zo. In de nacht van de bevrijding, van de uittocht uit Egypte, vierde Israël het Pesachfeest. Waarom?Omdat de oudste zonen van de Egyptenaren stierven, maar de kinderen van Israël bleven in leven. Een lam was in hun plaats geslacht en gestorven. Waar het bloed van het lam aan de deurposten gesmeerd was, daar ging de engel van de dood voorbij.En net zo is het met de opstanding van Jezus. Die vindt plaats midden in de dood, in het graf, de omgeving van de dood. Midden in de angst, de rouw, het verdriet, staat Híj daar opeens. Wat zoek je de Levende bij de doden? Dat zegt natuurlijk ook iets over de kracht van het leven. In deze crisis leven wij met de kwetsbaarheid van ons leven. Een virus dat je met het blote oog niet eens kunt zien neemt levens weg. We beseffen eens te meer hoe ons leven eigenlijk altijd aan een zijden draadje hangt.Maar tegelijk is het leven ook enorm sterk – tenminste, als het bij God vandaan komt, de Bron van ons leven. Het echte leven, het leven met een hoofdletter ‘L’, is ontzettend sterk.Het doet mij denken aan water. Water is aan de ene kant ook niks, lijkt het wel. Het kan opdrogen. Het valt uit elkaar in spetters. Je kunt er niet op lopen, je zakt er zo door.Maar water is ook ongelooflijk sterk. Water kan zich een weg banen door het landschap, zoals de IJssel. Water kan zich een weg banen door rotsen en stenen. We zeggen altijd: het is de gestage drup die de steen uitholt. Denk maar eens aan de Grand Canyon in de Verenigde Staten, dan zie je water kan.Het is geen wonder dat Jezus het ware leven vaak met water vergelijkt. Of dat we God de Bron van het leven noemen. Water breekt zelfs door stenen heen. Zo is met Pasen ook het Leven door steen voor het graf heen gebroken. Het leven dat bij God vandaan komt is sterker dan stenen, sterker dan de dood. Het blijft en blijft maar stromen.Daarom zou ik zeggen: laat dat levende water ook door jou heen stromen. Zoals Jezus zegt in Johannes 7 vers 38: “Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in Mij gelooft”. We leven midden in de dood. Maar ook midden in de dood ontspringt het water van het leven. Dát is wat Pasen ons vertelt, dit jaar.Dus blijf ik het zeggen: Blijf in verbinding met God, en met elkaar. Laat het stromen! Bedankt voor het kijken, en tot morgen!
Geplaatst door Westerkerk Kampen op Dinsdag 14 april 2020
God in het midden #17 – Leven