God in het midden #14 – Stilte (2)In deze veertiende aflevering wil ik het met jullie hebben over stilte, net als gisteren. Dat doe ik omdat het de Stille Week is, de week van Goede Vrijdag, op weg naar Pasen. En daarom deze week iedere dag een aflevering over stilte. Gisteren ging het over stilte in je ziel. Vandaag over stilte die te lang duurt. Want inmiddels begint het allemaal wel lang te duren, toch? In het begin was het misschien nog wel te doen, deze intelligente lockdown. Je gedachten werden wel bezig gehouden door de vraag: hoe gaan we dit organiseren?Maar inmiddels duurt het al een aantal weken, en we worden het langzaam aan wel zat. Het is dat we weten dat we nog wel even moeten, daarom geven we nog niet te veel toe aan dat gevoel. Maar zo onderhand is het niet leuk meer.Dat doet me denken aan het Bijbelverhaal van de storm op het meer. Je kunt het onder andere lezen aan het eind van Marcus 4.Jezus zit met zijn leerlingen in een bootje op het meer van Galilea. Dat meer staat erom bekend dat het zomaar opeens uit het niets kan gaan spoken. Het bootje komt in gevaar. De leerlingen werken met man en macht om het bootje te redden. En wat doet Jezus? Jezus doet niets, hij slaapt.De leerlingen maken Jezus wakker en zeggen: “Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?” Dat is voor Jezus een soort wake-up-call, zou je kunnen zeggen.Veel mensen zeggen van de Coronacrisis dat het een wake-up-call is. Voor ons mensen is het tijd om wakker te worden. De manier waarop we geleefd hebben is niet goed, is niet duurzaam. Kijk eens hoeveel schoner de lucht nu is, met zoveel minder verkeer!Maar als je gelooft in God, dan zou je God ook wel zo’n wake-up-call willen geven. God, ziet U niet wat hier op aarde gebeurt? Zou U niet wakker worden, en hier een einde aan maken? Meester, kan het U niet schelen dat we vergaan, dat er zoveel mensen op de IC liggen?Het is moeilijk om midden in een crisis het antwoord van God te horen. Het is moeilijk om midden in een crisis te zien hoe onnoemelijk God ons tóch nabij is. Voor ons gevoel duurt het nu al veel te lang en gebeurt er niets. De hemel is stil en lijkt wel doof.En toch: Gods gevoel voor timing is niet altijd ons gevoel voor timing. Dat lees je overal in de Bijbel. Geloven wil zeggen: het uithouden met de stilte. Geloven dat het na Stille Zaterdag toch Pasen wordt. Geloven wil zeggen: het uithouden met God. Wachten tot Hij redding brengt.En inderdaad: dat is een kans om God opnieuw te leren kennen. Het verhaal van de storm op het meer eindigt ook zo. De leerlingen vragen: wie is Hij toch, dat zelfs de wind en het meer Hem gehoorzamen?Het wachten van Jezus blijkt dus een uitnodiging te zijn om Jezus op een nieuwe manier te leren kennen. God antwoordt niet op het moment dat wij het wel eens tijd vinden. God antwoordt op zijn eigen moment. Als de stilte dus te lang duurt voor ons gevoel, dan is dat Gods uitnodiging om Hem opnieuw te leren kennen. Want uiteindelijk zal Hij ons opnieuw laten zien wie Hij is: de God die ons hoort, en ziet, en redt.Dus blijf ik het zeggen: Blijf in verbinding met God, en met elkaar! Bedankt voor het kijken, en tot morgen!
Geplaatst door Westerkerk Kampen op Dinsdag 7 april 2020
God in het midden #14 – Stilte (2)