God in het midden #23 – MoeIn deze drieëntwintigste aflevering wil ik het met jullie hebben over het gevoel van onvoorstelbare moeheid. Want we hebben gisteren weer een persconferentie van de minister-president gehad. En dat doet hij goed hoor, Mark Rutte. Echt waar.Maar je merkte bijna na zijn woorden een golf van moeheid door Nederland gaan. Goed, de scholen gaan heel voorzichtig weer open. Maar dat is dan ook het enige. Alle evenementen tot en met 1 september afgelast. De horizon weer wat verder opgeschoven.Dan weet je dus: heel veel van het gewone leven gaat nog lang niet weer beginnen. We moeten dus nog langer in deze situatie zitten. Vooral ook heel pijnlijk dat zo duidelijk werd gezegd dat kinderen hun opa’s en oma’s van boven de pakweg 60 jaar niet kunnen zien. Nog geen einde aan het isolement voor de ouderen dus.Moeheid, vermoeidheid overvalt ons. Eens te meer beseffen we dat we niet aan een sprint bezig zijn – even een korte onderbreking van ons gewone leven – maar aan een marathon. Deze hele crisis werkt ontwrichtend. En daardoor zijn we uit ons gewone doen. En daar word je doodmoe van.En voor je het weet word je ook moedeloos. Moe en moedeloos hangen natuurlijk heel erg met elkaar samen. Als je moe bent, is het moeilijk om moed te houden. Voor je het weet denk je bij jezelf: ik houd dit niet vol. Hoe moet het verder.Ik denk: laten we dat in de eerste plaats maar eens gewoon onder ogen zien. Het ís ook een onmogelijke tijd. Gun jezelf wat rust. Leg de lat lager. In deze buitengewone tijden kun je niet ‘gewoon’ doorgaan. Je zult je tempo moeten aanpassen, en de verwachtingen die je van jezelf hebt ook.Dat is het eerste. Zie het onder ogen. Loop er niet voor weg. En leg de lat dus wat lager. En het tweede is: zorg dat er genoeg dingen zijn waar je weer even van oplaadt. Even je zinnen verzetten, om op andere gedachten te komen. De een gaat dan een rondje lopen, de ander belt een goede vriend of vriendin op, weer een ander leest een goed boek of gaat tuinieren. Geef jezelf tijd om op te laden.En het derde is: vind nieuwe moed en nieuwe kracht bij God. Juist omdat we gisteren allemaal weer met de neus op de feiten gedrukt zijn, dat we een marathon lopen die nog wel even duurt, moet ik dan denken aan die bekende en troostvolle tekst aan het eind van Jesaja 40. Daar staat:Jonge strijders worden moe en raken uitgeput,zelfs sterke helden struikelen,maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht:hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,hij loopt, maar wordt niet moe,hij rent, maar raakt niet uitgeput.Ook daar de erkenning: ja, je kracht kan even weg zijn. Dat is niet gek. Maar bij God is nieuwe kracht, steeds weer nieuwe kracht. Dat blijft maar stromen. En hoe ervaar je die kracht? Door hoop te putten. God is erbij. Het loopt Hem niet uit de hand.Dus blijf ik het zeggen: Blijf in verbinding met God, en met elkaar! Bedankt voor het kijken, en tot morgen!
Geplaatst door Westerkerk Kampen op Woensdag 22 april 2020
God in het midden #23 – Moe