God in het midden #9 – Kleine dingenIn deze negende aflevering wil ik het met jullie hebben over wat er met ons gebeurt, nu we allemaal midden in de isolatie zitten. We hadden misschien tijd nodig om om te schakelen, omdat het allemaal zo plotseling gebeurde. Het duurde even totdat alles tot stilstand kwam. Het duurde even voor je de knop in je hoofd had omgezet.Maar hoe ziet het leven er nu uit? Opeens speelt ons leven zich af in een veel kleinere kring dan eerst. Alles gebeurt nu in en om het huis. We zijn opeens veel meer thuis dan eerst. We ontvangen geen bezoek meer, die met hun verhalen van ergens anders ons huis binnen komen. We mogen best een wandelingetje maken, maar niet meer te ver weg. Alles speelt zich dus heel dichtbij af. En dat gevoel dat wordt nog eens versterkt door de crisis. Want dat is ook wat een crisis met je doet. Door een crisis wordt je leefwereld en denkwereld die normaal gesproken best een grote cirkel kan zijn – die wordt door een crisis ook veel kleiner. Je blik is niet meer zo ruim. Die vernauwt zich.Maar dat op zich is niet verkeerd. Want het is ook een uitnodiging. Het is een uitnodiging om al die dingen weer eens met nieuwe ogen te bekijken. Al die dingen waar je normaal gesproken aan voorbij leeft. Al die dingen die je altijd als zo vanzelfsprekend beschouwt.Die uitnodiging doet Jezus ook. In dat bekende gedeelte uit de Bergrede, in Matteüs 6, dat erover gaat dat we ons geen zorgen moeten maken. In dat gedeelte richt Jezus onze aandacht ook op die kleine dingen, waar we zo vaak te vanzelfsprekend aan voorbij leven:Kijk eens naar de vogels! Ze zaaien niet, ze maaien niet, en toch hebben ze elke dag te eten. Hun hemelse Vader zorgt voor hen. Kijk eens naar de bloemen op het veld, ze kopen geen kleren en toch gaan ze mooier gekleed dan koningen en koninginnen.Jezus zegt dat we beter naar de bloemen en de vogels kunnen kijken dan ons zorgen te maken. En was dat ook niet het eerste teken van hoop, toen hier op het nieuws was dat de mensen in Wuhan (waar het allemaal begonnen is) zeiden dat ze de vogels weer konden horen zingen?Ik moet zeggen: ik heb het zelf ook ervaren. Toen ik drie jaar geleden mijn schouder op een hele nare manier brak. Wekenlang kon ik niets meer, en ik had veel pijn. Maar juist dan zijn de kleine dingen zo belangrijk. Je leefwereld is klein. Maar opeens krijg je ook oog voor het mooie van de gewone dingen. Nieuwe waardering.Dus ik zou zeggen: deze crisis is de tijd om God te danken voor de kleine dingen. Dit is de tijd om God in de dingen dichtbij te zoeken. Dit is de tijd waarin je er misschien wel achter komt dat God al die tijd al dichterbij was dan je door had. Waarom zocht je altijd je geluk zo ver weg? Waarom liet je je altijd zo opjagen? Waarom lag het geluk altijd ergens achter de horizon? Nu je het langzaam aan moet doen, noodgedwongen, ontdek je misschien wel dat geluk zit in de kleine dingen, in de mensen dicht om je heen.Zo kan deze crisis een vindplaats worden van nieuwe verbinding. Opeens sta je weer heel dichtbij de mensen het dichtst om je heen. En zo kan de crisis ook een manier zijn waarop je God opnieuw vindt. Hij is dichterbij je dan je denkt. Hij is er, in jouw binnenste cirkel.En daarom blijf ik het zeggen: Blijf in verbinding met God, en met elkaar! Bedankt voor het kijken, en tot morgen!
Geplaatst door Westerkerk Kampen op Dinsdag 31 maart 2020
God in het midden #9 – Kleine dingen